.jpg)
.jpg)
.png){kind=logo}
Architectuur
Zodra u het landgoed binnenkomt, valt de karakteristieke architectuur van De Utrecht op.
Het landgoed is architectuurhistorisch van bijzonder belang als voorbeeld van een grote ontginning met een uiterst functionele en weloverwogen bebouwing die gedurende een halve eeuw tot stand kwam. Tientallen jaren later is als jongste architectonische telg de Flaestoren in 2011 geopend.
Van bijzonder belang vanwege de hoge esthetische kwaliteiten van het ontwerp zijn de brandtoren met houtvesterswoning, Rustoord, De Merel, twee voorwerkerswoningen, arbeiderswoningen de Zes Woningen en de pachtboerderijen De Koekoek, Boschhoeve, De Kievit, Kromschutten, De Poorthoef, Nuydt en Eussel. De brandtoren met houtvesterswoning is bovendien van bijzonder belang als onderdeel van het oeuvre van de architecten A.J. Kropholler en J.F. Staal.
A m b a c h t e l i j k m e t o p v a l l e n d e k l e u r e n
De gebouwen op De Utrecht kenmerken zich als ambachtelijk en landelijk met traditionele elementen, zoals vensters met roedenverdeling en houten luiken. Het materiaalgebruik is divers maar daarbinnen is sprake van eenheid. Want ondanks de verschillen in type en stijl worden de gebouwen gekenmerkt door sober en ambachtelijk materiaalgebruik; rode baksteen, rieten daken, rode dakpannen en hout.
In tegenstelling tot het sobere materiaalgebruik springt het opvallende kleurgebruik op het houtwerk van alle gebouwen meteen in het oog. Mede hierdoor wordt meteen duidelijk dat vroeger alle gebouwen eigendom waren van de maatschappij, De Utrecht. Zo zijn er de roodwit gestreepte vlakken midden op de groene deuren, roomwitte en okerkleurige kozijnen en groene luiken met een klassiek patroon van roodwitte zogenaamde zandlopers. De zandloperfiguur verwijst waarschijnlijk naar het schuinkruis (een kruis dat schuin staat, dus bestaand uit de twee diagonalen van een rechthoek, ofwel maalkruis of st. Andreaskruis), wat in vroeger tijden als symbool bescherming bood tegen van buiten komend onheil. Midden in de zandloperfiguur is nog een klein zonnerad in de vorm van een wisselrondje geplaatst. Dat is het cirkeltje om het snijpunt van de tweediagonalen, waarbinnen de kleuren opnieuw wisselen ten opzichte van de driehoeken.